Pleasen en wegcijferen? No please.
De ander een genoegen doen, pleasen, meer geven dan goed voor je is. Ten koste van jezelf doorgaan… Wat de oorsprong ook is: je komt altijd uit bij het inzicht dat je het op jonge leeftijd bent gaan doen of hebt aangeleerd om je veilig, verbonden en geliefd te voelen.
En dus is het nu geautomatiseerd. Ja zeggen is de norm geworden, de ongeschreven regel. Anderen voorrang geven is de gewoonte. En wat je zelf wilt… dat komt in het gedrang. En op de tweede plek.
Je voelsprieten zijn op de omgeving afgesteld en je hebt een haarfijn gevoel ontwikkeld voor wat er om je heen speelt. De aandacht gaat naar buiten. En hierdoor wordt het voelen van de eigen behoeften en binnenwereld ‘uitgeschakeld’.
De ander een genoegen doen, pleasen, gaat voor. Ten koste van jezelf. Tot je vastloopt: moe, leeg, gespannen of ongelukkig. Je beseft: zonder selfcare te integreren en tijdig assertief te zijn, zal je geen balans en geluk kunnen ervaren. Niet in je werk en niet in jezelf.
Daarom is selfcare – en dus ook nee kunnen zeggen- zo’n essentiële skill.
Alleen door op tijd jezelf op de eerste plaats te zetten kun je geven zonder jezelf tekort te doen. En blijven werk en privé fijn in balans.
Ik heb het zelf kwaadschiks moeten leren: vol de burn-out in, compleet mezelf kwijt. Altijd oog en tijd voor de ander, maar de verbinding met mezelf en de zachtheid om mezelf zorg te geven… die was ik kwijt.
Dus de vraag aan jou:
- Mag jij net zo goed nee zeggen als ja?
- Neem je jouw eigen behoeften en energie mee in de keuzes die je maakt?
- Als je leeg bent, sta je jezelf dan toe om eerder te stoppen of een afspraak te verzetten?
Ik hoop van wel. Maar zo niet: er is hoop ;-). Ook jij kunt dit patroon veranderen.
Wil je een praktisch handvat om je belangrijkste aandachtspunten te inventariseren? Pak dan deze checklist erbij.
Werk je liever samen aan jouw groei: je kunt een keer met me sparren of duurzaam samenwerken.
Op jouw welzijn en geluk!
